Telefon wsparcia psychologicznego/duchowego

Opublikowano: 20 marzec 2020

Odsłony: 426

Poradnia VINEA (www.vinea.org.pl) uruchomiła bezpłatne dyżury przez telefon dla osób przeżywających trudne emocje w związku z zagrożeniem epidemiologicznym. Jesteśmy do dyspozycji pod podanymi numerami telefonu w godzinach naszych dyżurów:

Czytaj więcej: Telefon wsparcia psychologicznego/duchowego

Nowenna do św. Andrzeja Boboli SJ w czasie epidemii

Opublikowano: 17 marzec 2020

Odsłony: 2438

Św. Andrzej Bobola wśród dotkniętych zarazą w Wilnie (obraz Jana Molgi).

W latach 1625-1629 Wilno nawiedziło kilka niezwykle groźnych epidemii, które dziesiątkowały jego mieszkańców. Ludzie masowo opuszczali miasto, pozostawiając niejednokrotnie swych bliskich bez opieki, skazując ich na samotną śmierć. Chorzy często leżeli na ulicach lub w zamkniętych domach. Ojciec Andrzej Bobola wraz z innymi kapłanami nieśli tym opuszczonym i porzuconym swą ofiarną pomoc duchową i materialną. Nie bacząc na możliwość zarażenia się, Ojciec Andrzej opiekował się chorymi i głodnymi ludźmi. Spowiadał wiernych i udzielał im sakramentów świętych, a zmarłych grzebał. Wielu duchownych oddało swe życie w czasie tych straszliwych epidemii, służąc do końca swym braciom potrzebującym pomocy.

Chyba nie jest przypadkiem zbieżność dat: 1920-2020. W 1920 roku w ostatnim dniu nowenny do bł. jeszcze wtedy Andrzeja Boboli SJ (obecnie patrona Polski) i bł. Władysława z Gielniowa (patrona Warszawy) nastąpił przełom w bitwie i miał miejsce Cud nad Wisłą. Na Placu Zamkowym w Warszawie modliło się 100 tysięcy warszawiaków. Trudno nie zauważyć też innej analogii: oba zagrożenia przybyły z krajów komunistycznych. Wtedy św. Andrzej Bobola uratował nas przez zalewem bolszewickim. Teraz może nas uratować przed pandemią korona wirusa. Módlmy się o to z wiarą! Czyżby to był ten czas, kiedy spełni się przepowiednia św. Andrzeja Boboli, że zostanie głównym patronem Polski?

Czytaj więcej: Nowenna do św. Andrzeja Boboli SJ w czasie epidemii

Zdalna praca w czasach koronawirusa

Opublikowano: 16 marzec 2020

Odsłony: 500

Witajcie, tym razem z zupełnie innej beczki. Czasem możemy mieć potrzebę dostania się do komputera u kogoś innego i wykonania jakiejś pracy u niego oczywiście za zgodą właściciela (lub na odwrót). Niezwykle prostym rozwiązaniem jest program anydesk.com Wystarczy zainstalować go u siebie i na komputerze u drugiej osoby. Nie trzeba zakładać żadnego konta wystarczy przepisać numer, który wyświetla się u drugiej osoby i już! Program działa na większości platform (Windows, Linux...) Pozdrawiam! o. Darek
P.S. Ciekawe zestawienie programów i narzędzi można znaleźć tutaj.

Samarytanka (J 4,5-42)

Opublikowano: 15 marzec 2020

Odsłony: 596

Jezus przybył do miasta samarytańskiego zwanego Sychar, w pobliżu pola, które dał Jakub synowi swemu, Józefowi. Było tam źródło Jakuba. Jezus zmęczony drogą siedział sobie przy źródle. Było to około szóstej godziny. Wówczas nadeszła kobieta z Samarii, aby zaczerpnąć wody. Jezus rzekł do niej: "Daj Mi pić!" Jego uczniowie bowiem udali się przedtem do miasta, by zakupić żywności. Na to rzekła do Niego Samarytanka: "Jakżeż Ty, będąc Żydem, prosisz mnie, Samarytankę, bym Ci dała się napić?" Żydzi bowiem i Samarytanie unikają się nawzajem. Jezus odpowiedział jej na to: "O, gdybyś znała dar Boży i wiedziała, kim jest Ten, kto ci mówi: „Daj Mi się napić”, to prosiłabyś Go, a dałby ci wody żywej". Powiedziała do Niego kobieta: "Panie, nie masz czerpaka, a studnia jest głęboka. Skądże więc weźmiesz wody żywej? Czy Ty jesteś większy od ojca naszego, Jakuba, który dał nam tę studnię, i on sam z niej pił, i jego synowie, i jego bydło?" W odpowiedzi na to rzekł do niej Jezus: "Każdy, kto pije tę wodę, znów będzie pragnął. Kto zaś będzie pił wodę, którą Ja mu dam, nie będzie pragnął na wieki, lecz woda, którą Ja mu dam, stanie się w nim źródłem tryskającym ku życiu wiecznemu". Rzekła do Niego kobieta: "Panie, daj mi tej wody, abym już nie pragnęła i nie przychodziła tu czerpać". A On jej odpowiedział: "Idź, zawołaj swego męża i wróć tutaj!" A kobieta odrzekła Mu na to: "Nie mam męża". Rzekł do niej Jezus: "Dobrze powiedziałaś: Nie mam męża. Miałaś bowiem pięciu mężów, a ten, którego masz teraz, nie jest twoim mężem. To powiedziałaś zgodnie z prawdą". Rzekła do Niego kobieta: "Panie, widzę, że jesteś prorokiem. Ojcowie nasi oddawali cześć Bogu na tej górze, a wy mówicie, że w Jerozolimie jest miejsce, gdzie należy czcić Boga". Odpowiedział jej Jezus: "Wierz Mi, kobieto, że nadchodzi godzina, kiedy ani na tej górze, ani w Jerozolimie nie będziecie czcili Ojca. Wy czcicie to, czego nie znacie, my czcimy to, co znamy, ponieważ zbawienie bierze początek od Żydów. Nadchodzi jednak godzina, nawet już jest, kiedy to prawdziwi czciciele będą oddawać cześć Ojcu w Duchu i prawdzie, a takich to czcicieli szuka Ojciec. Bóg jest duchem; trzeba więc, by czciciele Jego oddawali Mu cześć w Duchu i prawdzie". Rzekła do Niego kobieta: "Wiem, że przyjdzie Mesjasz, zwany Chrystusem. A kiedy On przyjdzie, objawi nam wszystko". Powiedział do niej Jezus: "Jestem nim Ja, który z tobą mówię". Na to przyszli Jego uczniowie i dziwili się, że rozmawiał z kobietą. Żaden jednak nie powiedział: "Czego od niej chcesz? – lub: Czemu z nią rozmawiasz?" Kobieta zaś zostawiła swój dzban i odeszła do miasta. I mówiła ludziom: "Pójdźcie, zobaczcie człowieka, który mi powiedział wszystko, co uczyniłam: Czyż On nie jest Mesjaszem?" Wyszli z miasta i szli do Niego. Tymczasem prosili Go uczniowie, mówiąc: "Rabbi, jedz!" On im rzekł: "Ja mam do jedzenia pokarm, o którym wy nie wiecie". Mówili więc uczniowie między sobą: "Czyż Mu kto przyniósł coś do zjedzenia?" Powiedział im Jezus: "Moim pokarmem jest wypełnić wolę Tego, który Mnie posłał, i wykonać Jego dzieło. Czyż nie mówicie: „Jeszcze cztery miesiące, a nadejdą żniwa?” Oto powiadam wam: Podnieście oczy i popatrzcie na pola, jak się bielą na żniwo. Żniwiarz otrzymuje już zapłatę i zbiera plon na życie wieczne, tak iż siewca cieszy się razem ze żniwiarzem. Tu bowiem okazuje się prawdziwym powiedzenie: Jeden sieje, a drugi zbiera. Ja was wysłałem, abyście żęli to, nad czym wy się nie natrudziliście. Inni się natrudzili, a wy w ich trud weszliście". Wielu Samarytan z owego miasta zaczęło w Niego wierzyć dzięki słowu kobiety świadczącej: "Powiedział mi wszystko, co uczyniłam". Kiedy więc Samarytanie przybyli do Niego, prosili Go, aby u nich został. Pozostał tam zatem dwa dni. I o wiele więcej ich uwierzyło dzięki Jego słowu, a do tej kobiety mówili: "Wierzymy już nie dzięki twemu opowiadaniu, usłyszeliśmy bowiem na własne uszy i wiemy, że On prawdziwie jest Zbawicielem świata" (J 4, 5-42).

Czytaj więcej: Samarytanka (J 4,5-42)

Boża Opatrzność

Opublikowano: 13 marzec 2020

Odsłony: 396

Sanktuarium Matki Bożej Różańcowej w Poznaniu, 13.03.2020

Nie bójcie się! Pozostańcie na swoim miejscu,
a zobaczycie zbawienie od Pana, jakie zgotuje nam dzisiaj.
Egipcjan, których widzicie teraz, nie będziecie już nigdy oglądać.
Pan będzie walczył za was, a wy będziecie spokojni.

(Wj 14, 13)

Kochani,

Niespełna dwa tygodnie temu rozpoczynaliśmy rekolekcje w życiu codziennym. W pierwszej homilii przytoczyłem słowa św. Ignacego Loyoli zaczerpnięte ze wstępu do Ćwiczeń duchowych:

Ćwiczenia duchowe służą przezwyciężeniu samego siebie i uporządkowaniu swego życia – bez kierowania się jakimkolwiek przywiązaniem, które byłoby nieuporządkowane (CD 21).

Wydaje mi się, że są one niezwykle aktualne w obliczu pandemii koronawirusa, która swym zasięgiem i oddziaływaniem zaskoczyła nas wszystkich, a może nawet przeraziła. Wielu z nas zmaga się z pytaniami bez odpowiedzi, z niepewnością o jutro i najbliższą przyszłość. Odczuwamy w sercu zamieszanie przeciwne uporządkowaniu, o którym mówi św. Ignacy. Jednakże w słowach naszego świętego patrona nic się nie zmieniło. Są one może jeszcze bardziej aktualne w obecnej sytuacji. Wszystko jest po coś i wszystko jest łaską, również ta szczególna sytuacja zagrożenia zdrowia i życia. Sytuacja podważenia fundamentów poczucia bezpieczeństwa, które mieliśmy na co dzień zanim pojawił się wirus. Warto przypomnieć słowa św. Pawła: „Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra” (Rz 8, 28). Z dzisiejszej perspektywy możemy już docenić jak wiele z tego, co mieliśmy wcześniej było przez nas przyjmowane jako coś oczywistego. Gdy w ostatnim czasie miałem okazję brać udział w dzieleniu się między nami doświadczeniem modlitwy rachunkiem sumienia większość z nas mówiła o tym, że kosztuje nas to bardzo wiele i że wielu z nas stara się pomodlić choćby pierwszym punktem: „Dziękować Bogu Panu naszemu za otrzymane dobrodziejstwa” (CD 43). Dziś zapewne z zupełnie innej perspektywy patrzymy na naszą przeszłość. Dostrzegamy jak wiele w niej było i nadal jest dobra i Bożej Opatrzności, których wcześniej zwyczajnie nie dostrzegaliśmy, a tym samym nie docenialiśmy. Rzeczy, które wcześniej wydawały nam się oczywiste dziś w obliczu panoszącej się choroby zdają się nabierać jeszcze większej wartości. Odkrywamy je na nowo.

Czytaj więcej: Boża Opatrzność